هر شب زمانِ سِر مگو ماسک می زنم/درخواب هم به زیر پتو ماسک می زنم

مثلِ نمازِ نافله خواند به احتیاط!/قبل از وضو و بعد وضو ماسک می زنم

من جای پرده پنجره را  گِل گرفته ام/در زیر دوش و کندنِ مو ماسک می زنم

از صبح تا به شب ؛ توی زندانِ خانه ام/  شب تاسحر، به جای سبو ماسک می زنم

من مثل خاله منزلِ خالو غریبه ام/هم‌شکل عمه.، پیش عمو ماسک می زنم

قبل از غذا و بعد غذا خاک می خورم!/چون شلغم از جناب لبو ماسک می زنم

وقتی ز درز پنجره شد خانه غرق خاک/در آن فضا به سبکِ" بَبُو" ماسک می زنم

از دود نیشکر ...بدنِ شهر شد کبود/از بویِ گندِ پیکرِ او ماسک می زنم

گفتی مرو به کوچه که باران اسیدی است/از سربِ رعدِ عربده جو ماسک می زنم

 اعلام اگر کنند هوا صافِ صاف شد/من در هوای صافِ دو رو ماسک می زنم

کارون که کوچ کرده وَ شد اهلِ هوشگون/حالا کنار بسترِ او ماسک می زنم

درکرخه هم بغیرِ گِل و لایِ مرده نیست/در سال‌مرگِ چشمه و جْو ماسک می زنم

از سدِ هگمتانه بشد کرخه نور، کور/از بوی گندِ مثلِ اِگو  ماسک می زنم

گفتی به دوز چاک دهانِ دریده را/من جای وصله جای رفو ماسک می زنم

دائم "تنوره" می کشد این دیوٍ گازِ ترش/زین "حلقه" های ناقلِ بو، ماسک می زنم

* محمد بقالان